Bjørn Ståle Helle vart fødd i Florø men hadde sine første barneår på Sørlandet.

– Vi drog til Mandal da eg var rundt eitt år gamal, og budde der til eg var 10. På slutten av syttitalet var det nedgangstider i skipsindustrien der pappa jobba, så da flytta vi frå Sørlandet til Gaupne, der han fekk seg ny jobb som lærar på Sogndal vidaregåande skule sin avdeling der, fortel Helle.

Læreplass i Høyanger

Etter det som han sjølv omtalar som fine barne- og ungdomsår i Gaupne, der han var «dritten i midten» i ein syskenflokk på tre, gjekk reisa hans vidare utover fjorden og til Høyanger i 1989. 

– Da var eg rundt 20 år og elev ved Sogndal vidaregåande skule. Det var finanskrise og dårlege tider for bilindustrien på den tida, og derfor veldig vanskeleg og få seg lærlingplass. Men etter å ha jobba som målar inne i Luster ved sidan av studiane var eg så heldig å få lærekontrakt som mekanikar på bilverkstaden til Hydro Høyanger Metallverk. Som liten var eg fast bestemt på at eg ville få meg ein jobb der eg vart skitten på henda, og det fekk eg jo forklarar Helle, og ler.

Skulle heim igjen

Han fortel vidare at planen var å jobbe i industristaden i 16 månader, for så å returnere heim til Gaupne igjen.

– Eg hugsar eg var ein tur nede på kaia der eg kom i prat med ein kar som jobba der. Han spurde meg om kva eg dreiv med og kor lenge eg skulle vere der. Eg fortalde at eg berre skulle jobbe der i vel halvanna år og så reise rett heim igjen. «Det sa eg også for 10 år sidan», fortalde han eg snakka med, og da han sa det lo eg litt av han og sa at det kjem ikkje til å skje med meg. Men det gjorde det, for eg er her framleis. Og gjennom alle desse åra har eg blitt utruleg glad i plassen og folka her seier han og smiler breitt. 

Fleire år på Fundo Wheels

Etter nokre år på Hydro og med fagbrev i boks vart Helle kalla inn til førstegongsteneste. Etter militærtenesta vart det nokre nye år med jobb på Hydro, før han valde å ta vidareutdanning på fagskule.

– Da eg var ferdig der fekk eg jobb på Fundo Wheels der eg begynte som HMS-ansvarleg før eg etter kvart vart avdelingsleiar på lakkering og sluttkontrollen. Den jobben hadde eg ein god del år, før eg til slutt vart kvalitetssikringssjef dei siste to-tre åra eg var der, fortel han. 

Frå bygd til «by»

Helle fortel vidare at årsaka til at han valde å bli verande og treivst i Høyanger er det gode miljøet der.

– Da eg drog frå Gaupne, som den gongen var ei lita bygd, så var det å komme til Høyanger nesten som å komme til ein by. Der det var mange ungdommar på min eigen alder, og eit yrande uteliv med pub-besøk og disko. Det var også ulike aktivitetar som ein kunne vere med på etter arbeidstid, anten det var ein tur i symjehallen eller på treningsrommet for litt styrketrening. Dei fleste dagane enda stort sett med ein tur på Eides Hotell og Joss Pub.

Det gamle ærverdige hotellet i sentrum av Høyanger, med truleg den mest kjende rockescena i Sogn og Fjordane i Joss kjellaren på 80- og 90-talet, hadde så og seie vore mørklagt etter at det vart selt våren 2020. I lag med 12 andre ulike aktørar vart Helle med i ei investorgruppe som ønska å puste nytt liv i hotellet, og i slutten av januar i fjor vart overtakinga av selskapet Storgata 21 Eides AS som eig hotellet eit faktum. 

– Det har vore utruleg givande å få liv i Eides igjen, fortel Helle.

Interesse for bil og motorsykkel

På spørsmål om 55-åringen har hatt nokre spesielle interesser eller hobbyar svarar han;

– Som liten var det å svømme eller leike cowboy og indianar ute i det fri noko av det eg likte aller best. Det å skru på bil og motorsykkel er og ei interesse som alltid har vore der, men eg var fornuftig nok til å vente til eg var fylt 20 før eg tok lappen på stor motorsykkel. Eg køyrer alltid custom/spesialtilpassa motorsykkel, og er medlem i Glacier MC i Luster.